رئیس انجمن علمی کاردرمانی خراسان رضوی، گفت: استفاده از روروئک برای نوزادان مضر است و از نظر علمی ممنوع است.
به گزارش پایگاه خبری پاژنگار ، ذبیح الله راستی در نشست خبری «کاردرمانی برای همه» که به مناسبت روز جهانی کاردرمانی در سازمان نظام پزشکی مشهد برگزار شد؛ همچنین بیان کرد: استفاده از رورئک احتمال کوتاهی عضلات ساق پا و آسیب به لگن و ستون فقرات را به شدت بالا می برد.
وی با اشاره به این که کاردرمانی با تمرکز بر به حداکثر رساندن استقلال عملکردی فرد به دنبال هر نوع آسیب، نقش بسزایی در رشد و توسعه فردی و اجتماعی افراد در جامعه ایفا می‌کند؛ گفت: متاسفانه این رشته و خدمات مرتبط با آن در جامعه معرفی نشده است. به طور کلی حیطه اقدامات کاردرمانی، کلیه فعالیت های هدفمند و معنادار زندگی انسان که در ۲۴ ساعت شبانه روز انجام می شود، شامل آموزش و تحصیل، مشارکت اجتماعی، بازی، کار، تفریح و فعالیت های اوقات فراغت و حتی خواب را شامل می شود و هر عاملی که انسان را از انجام هر یک از موارد فوق باز دارد، کاردرمانی در کنار دیگر درمان های پزشکی و توانبخشی وارد عرصه می شود.
وی افزود: تمرکز کاردرمانی بر کارآمدسازی فعالیت‌های روزمره زندگی فرد و استقلال وی در بخش های مختلف زندگی است، از این رو کاردرمانی با رویکردی مراجع محور و بر اساس نیازمندی‌های عملکردی فرد، به ارزیابی دقیق حیطههای چالش‌آور در فعالیت‌های روزمره و به تبع آن طرح برنامه درمانی جامع می‌پردازد و با نگاهی کل‌نگر و جامعه‌نگر تمام ابعاد زندگی فرد را مورد سنجش قرار می‌دهد.
راستی گفت: علاوه بر بازتوانی، کاردرمانی بر حیطههای آموزش و پیشگیری نیز تاکید دارد. کاردرمانی با مشاوره و آموزش جنبه‌های مختلف رشد روانی و حرکتی در کودکان و همینطور سبک زندگی در بزرگسالان و سالمندان نقش پیشگیرانه مهمی در بروز اختلالات مربوطه دارد. شناسایی و مداخله زود هنگام در کاردرمانی پیش آگهی بهتری را در مدیریت اختلالات مختلف رقم می‌زند. با غربالگری در مهد کودک ها و مدارس می توان طیف وسیعی از اختلالات حرکتی، یادگیری و قامتی را شناسایی کرد و با آموزش به والدین و استفاده از خدمات کاردرمانی عواقب بعدی را به میزان قابل توجهی کاهش داد.
وی در خصوص جامعه هدف کاردرمانی گفت: از نوزادان تازه متولد شده تا افراد کهنسال با انواع اختلالات نورولوژی، ارتوپدی، ذهنی و روانی در دایره ارائه خدمات کاردرمانی قرار دارند و البته آنچه تاثیر کاردرمانی را مضاعف می‌سازد رویکرد تیمی و تعامل بین رشته‌ای با دیگر متخصصان از جمله پزشکان، گفتاردرمانگران، فیزیوتراپیست‌ها، روانشناسان، پرستاران و مددکاران اجتماعی است.
وی نسبت به فعالیت مداخله گران هشدار داد و گفت: پزشک نماها و مداخله گران گریبان نظام سلامت کشور را گرفته اند و صدمات جبران ناپذیری به سلامت جامعه وارد کرده و به یک تهدید جدی برای نظام سلامت بدل شده اند. متاسفانه کاردرمانی هم در سالیان گذشته درگیر این موضوع بوده و افرادی خارج از حوزه کاردرمانی، بدون داشتن صلاحیت حرفه ای و دانش لازم اقدام به ارائه خدمات تخصصی کاردرمانی کرده و می کنند. خواهش من از مردم عزیز این است که گول تبلیغات اغواکننده فضای مجازی را نخورند، شکستن قولنج، درمان قطعی کمردرد، درمان قطعی پا درد و امثالهم در پیج های اینستاگرامی را باور نکنند. تمامی اعضای جامعه پزشکی در هر رشته ای دارای کد نظام پزشکی و نام و مشخصات ثبت شده در سامانه جستجوی اعضاِ نظام پزشکی هستند که از طریق سامانه membersearch.irimc.org
در دسترس عمومی قرار دارد.
چرا خدمات کاردرمانی تحت پوشش بیمه نیست؟
مدیر گروه انجمن کاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با انتقاد از شانه خالی کردن بیمه ها از پوشش خدمات کاردرمانی گفت: باید از سازمان های بیمه‌گر پرسید چرا خدمات کاردرمانی نباید تحت پوشش بیمه باشد؟
دکتر ثریا قرباغی در نشست خبری «کاردرمانی برای همه» که به مناسبت روز جهانی کاردرمانی و از سوی روابط عمومی سازمان نظام پزشکی مشهد برگزار شده بود؛ گفت: متاسفانه بسیاری از مراجعه کنندگان به دلیل مسائل مالی و عدم جبران هزینه های خدمات کاردرمانی مجبور می شوند یا از دریافت خدمات انصراف دهند و یا با تعداد جلسات کمتر و در زمان محدود تر خدمات دریافت کنند. که قطعا نتیجه ی لازمِ درمانی را به دنبال نخواهد داشت.
وی با اشاره به لزوم بهره مندی از خدمات کاردرمانی در جامعه گفت: آپارتمان نشینی، تلویزیون یا دنیای دیجیتال و خانواده های کم جمعیت کنونی آفت رشد حسی، حرکتی، شناختی و هیجانی در خانواده ها به ویژه کودکان است. خانه های کوچکی که امکان بازی های حرکتی را از کودک می گیرند، دنیای جذاب مجازی و دیجیتال که کودک را محو خود می‌کند، نبود همبازی در خانواده و اطرافیان و در نهایت والدینی که درگیر مشغله های بزرگسالانه خود هستند و وقت کافی برای بازی و تعامل با کودکان ندارند متاسفانه منجر به پرورش کودکانی با درک و هماهنگی حرکتی پایین، شناخت ناکافی، به هم ریختگی های حسی، اعتماد به نفس پایین، پرخاشگری و مشکلات رفتاری و هوش هیجانی پایین می شوند. استفاده از ابزارهای دیجیتالی به قدری در کودکان مخرب است که می تواند علائم شبه اوتیسم در کودک سالم ایجاد کند. لذا در چنین شرایطی انجام مداخلات و اقدامات کاردرمانی بیش از پیش ضرورت می‌یابد. ضرورتی که سازمانهای بیمه گر و به طور عام نظام سلامت کمتر آن را درک کرده اند.